Burn This Song debiutuje utworem „Black Betty” na soundtracku amerykańskiego filmu „The Choice” i prezentuje swój pierwszy klip
Burn This Song debiutuje utworem „Black Betty” na soundtracku amerykańskiego filmu „The Choice” i prezentuje swój pierwszy klip
Na początku minionego roku Burn This Song swoją wersją „Black Betty” wstrząsnął ścieżką dźwiękową filmu „The Choice” – poruszającą ekranizacją powieści Nicholasa Sparksa w reżyserii Rossa Katza. Hollywoodzki kierownik muzyczny tego filmu mógł przebierać w znanych zespołach z amerykańskiej sceny muzycznej, a sięgnął właśnie po „Black Betty” w wykonaniu Burn This Song.
Nie ma historycznej pewności, co do tego, kim lub czym była „Black Betty”, pewne jest natomiast, że odkąd powstała, w sposób charakterystyczny dla pierwotnego bluesa bezceremonialnie dociera do najgłębiej skrywanych pragnień i instynktów. Nie dziwi więc, że w języku potocznym najczęściej odnosi się do pięknej tajemniczej kobiety, heroiny, broni, butelki whiskey, klątwy, a nawet więzienia.
Przywołując utwór we współczesnej, drapieżnej aranżacji Burn This Song na nowo odkrywa tajemnice „Black Betty”. Swoją interpretacją oddaje pokłon amerykańskiemu dziedzictwu i jednoznacznie stawia się w opozycji do grzecznych mainstreamowych brzmień. Wszystko to bez szufladkowania, za to według sprawdzonego przepisu na blues rocka – od hipnotyzującego bicia serca perkusji, przez agresywne tempa, zwolnienia, aż po szaleńczy finał . W muzyczne korzenie lat 70-tych swobodnie wrastają tu współczesne patenty na dźwiękowy łomot. Dosłownie, bo zwracając się ku „Black Betty” Burn This Song przypomina o nieco zapomnianej sztuce grania na gitarze i perkusji po męsku: prosto, żywiołowo i bardzo głośno.
Razem z nową wersją „Black Betty” Burn This Song prezentuje swój pierwszyklip. To dzika, diaboliczna opowieść o mrocznym nienasyceniu. Tajemnicze wnętrze stodoły staje się areną opętańczegotańca, kanwą dla opowieści o zaspokajaniu pragnień. Miejscem, w którym można bezkarnie podglądać i ulegać temu, co nieznane i hipnotyzujące.
Autorstwo oryginału, który od 1939 roku inspiruje hołdujące amerykańskiej tradycji muzycznej pokolenia, przypisuje się Huddiemu Leadbetterowi.
